1.14: Spanningsmatige oorsprong van deeltjes­eigenschappen

Startpagina ／ Hoofdstuk 1: Theorie van Energiestrengen

Inleiding
Bekende eigenschappen van deeltjes—massa, lading, elektrisch veld/magnetisch veld, elektrische stroom, spin/impulsmoment, levensduur en energieniveau—zijn in het beeld van “energiedraden—energiezee” geen opgeplakte labels. Zij komen gezamenlijk voort uit de geometrie van draden (kromming, lus-sluiting, fasevergrendelde cadans) en uit de organisatie van spanning in het medium (sterkte, richting, gradiënt en samenhang).

I. Massa: inwendig stevig + uitwendig vormend

• Traagheid: Strakker gesloten lussen en sterker fase­slot maken de interne orde stabieler; om de beweging te wijzigen moet een uitwendige kracht meer interne geometrie en spanningsorganisatie herschrijven—daardoor is het “moeilijk voort te duwen”.
• Zwaartekracht: Dezelfde structuur herschrijft het spanningslandschap van de energiezee naar buiten en vormt zo een flauwe helling richting het deeltje, die passerende objecten stuurt en verzamelt.
• Veraf isotropie: Ringvormige fase­lus, elastische terugslag van het medium en tijdsgemiddelde (kleine precessie/schommeling toegestaan; geen starre 360°-rotatie nodig) zorgen ervoor dat op grote afstand een isotrope spanningsaantrekking overblijft.

Kernpunt: De massagrootte correspondeert met de combinatie van lijndichtheid, geometrische beperkingen en spanningsorganisatie; denk aan “traagheid ≈ interne stevigheid; zwaartekracht ≈ uitwendige vormkracht” als twee kanten van één proces.

II. Lading → elektrisch veld: polariteit via “radiale spannings-richtings­bias”

• Nabijveldoorsprong: Draden hebben eindige dikte; als de fase­vergrendelde schroefstroom in dwarsdoorsnede binnen sterk—buiten zwak is, kerft zij in het nabijveld een radiale spannings­textuur naar binnen; omgekeerd (buiten sterk—binnen zwak) geeft een naar buiten gerichte textuur.
• Polariteitsdefinitie: Naar binnen = negatief, naar buiten = positief (onafhankelijk van gezichtspunt).
• Uiterlijk elektrisch veld: Het elektrische veld is de ruimtelijke voortzetting van deze radiale richtings­textuur; superpositie van meerdere bronnen levert aantrekking/afstoting en de richting van de resulterende kracht.

Notitie: De Energiedraden-theorie (EFT) beschrijft de ladingsoorsprong uniform als “radiale spannings­textuur/­richtings­bias”, niet als “wervel”.

III. Lading → magnetisch veld: “toroïdale omwikkeling” na zijwaartse sleping van een gerichte textuur

• Translatie of interne kringstroom: Wanneer een geladen structuur rechtlijnig beweegt, wordt de radiale textuur in het nabijveld zijwaarts meegesleept door de snelheid; om continuïteit te behouden sluit de textuur zich tot ringen rond het pad: een toroïdale omwikkeling, de geometrie van het magnetische veld.
• Spin-magnetisch moment: Ook zonder translatie kan een ingeboren fase­kringstroom een lokale omwikkeling in het nabijveld organiseren—zichtbaar als een intrinsiek magnetisch moment.
• Sterkte en richting: Bepaald door ladingsteken, bewegingsrichting (of chiraliteit van de kringstroom) en uitlijningsgraad (conform de rechterhand­regel).

Kernpunt: Een stilstaande lading vertoont voornamelijk radiale textuur; een eenparig bewegende lading/stroom duwt voortdurend zijwaarts en vormt stabiele omwikkeling; spin kan lokale omwikkeling in het nabijveld opbouwen.

IV. Van lading naar stroom: potentiaal creëren, uitlijnen, kanaal vernieuwen

1. Potentiaalverschil (spanningsverschil) maken: Breng beide uiteinden in verschillende radiale richtings­toestanden om drijving langs het kanaal te leveren (spanning).
2. Kanaal leggen (directionele uitlijning): Mobiele ladingsdragers en polariseerbare eenheden verbinden kop-aan-staart korte richtings­segmenten tot een doorlopende directionele keten (doorgang van veldlijnen in het medium).
3. Stroom bevorderen (kanaal vernieuwen): Dragers migreren + vullen posities aan langs de keten en verversen continu het kanaal; op macroschaal is dit de elektrische stroom.

• Inductie: De ingestelde omwikkeling bezit de “traagheid om de toestand te behouden”; bij plots stoppen van de stroom biedt het systeem kortstondige tegenweer.
• Capaciteit: Uitlijningsverschil aan de uiteinden kan in geometrie worden opgeslagen (bijv. tussen platen) als veldenergie die vrij te geven is.
• Weerstand: De keten is niet perfect uitgelijnd; lokale herordening/onderbreking zet orde om in warmte.

Kernpunt: Spanning = spanningsverschil; elektrisch veld = directionele geleiding; stroom = kanaalvernieuwing; magnetisch veld = torus-omwikkeling door aanhoudende zijwaartse sleping.

V. Ultrakorte eigenschap-structuur-tabel

• Massa: Inwendig compact + fase­slot → traagheid; uitwaarts helling vormen → zwaartekracht; veraf isotropie via tijdgemiddelde.
• Lading: Radiale spannings­richtings­bias in het nabijveld; inwaarts = negatief, uitwaarts = positief.
• Elektrisch veld: Ruimtelijke voortzetting en superpositie van radiale richtings­texturen.
• Magnetisch veld: Toroïdale omwikkeling wanneer een gerichte textuur zijwaarts wordt gesleept door beweging/spin.
• Stroom: Doorlopend vernieuwen van het directionele kanaal onder potentiaalverschil; van nature vergezeld door omwikkeling (inductie), energiebuffering (capaciteit) en verlies (weerstand).
• Spin/impulsmoment: Interne fase­kringstroom gekoppeld aan helicale doorsnede-geometrie levert intrinsiek magnetisch moment en selectieve koppel-vingerafdrukken.
• Levensduur/energieniveau: Stabiliteitsdrempel, geometrische resonantie en spannings-coherentie­venster kalibreren samen; strakker/sneller intern modus → hoger energieniveau en andere levensdomeinen.

VI. Samengevat

• Massa is niet slechts “lastig te verplaatsen”: zij vormt ook een helling in de energiezee naar zichzelf toe; veraf isotropie komt uit fase­lus + terugvering + tijdgemiddelde.
• Lading en elektrisch veld ontspringen aan radiale spannings­richtings­bias en de ruimtelijke voortzetting daarvan.
• Het magnetische veld is toroïdale omwikkeling langs het pad na zijwaartse sleping van de gerichte textuur.
• De elektrische stroom is een voortdurend vernieuwings­proces van het directionele kanaal en draagt daarom vanzelf inductie, capaciteit en weerstand als macro-uitingen.

Zo laten massa, lading, elektrisch veld, magnetisch veld, stroom, spin enzovoort zich consistent en inzichtelijk verklaren op één en dezelfde basis van “draadgeometrie + spanningsorganisatie”.